Arjan Pakkert

De vorst treed in, de ijsmeesters in ’t Fiestergoor in opperste paraatheid, winter!

Wees er snel bij, want het klimaat verandert in snel tempo zegt men. We hebben een bijzondere zomer achter de rug, dat is een feit en menig milieu-criticaster pakt dat aan om ons ervan te overtuigen dat we nog veel sneller aan de slag moeten met broeikasgas-reductie. Maar ja, hoe?

We rijden met veel meer mensen in meer auto’s veel meer kilometers dan ooit. De overheid ziet z’n kans schoon, om onder het mom van een beter milieu, wat extra accijns-inkomsten te genereren. U heeft geen keus, tanken moet, dat doe je niet voor de lol.

Ook vliegen kunnen we moeilijk laten. Schiphol mag niet groter worden, dus we willen er een vliegveld bij, Lelystad. Ook wij zitten straks in het fijnstof van de aanvliegroutes ervan. NRC checkte: een opstijgende Boeiing 747 stoot evenveel fijnstof uit als 1.000.000 (1 miljoen) vrachtwagens! Maar ja, we vliegen toch voor een weekend of midweek naar Londen of Barcelona, beetje scheef vind ik. Temeer daar vliegverkeer vrij gesteld is van ecotax, accijns, “vervuiler betaalt” enz. Voor de schone schijn planten vliegtuigmaatschappijen wat boompjes om de gewetens te sussen.  

Ander issue: dat wat van ver komt altijd beter. We halen meer en meer goedkope goederen uit Azië. Dat komt meestal met een zeeschip hier naartoe en ook die blijken veel vervuilender dan we ooit dachten. Nog los van een paar containers die in de Waddenzee vallen, goedkope goederen is leuk, maar het kent wel z’n prijs!

Gelukkig is er ook goed nieuws. De agrariërs: langzaam worden ze zeldzaam, maar ze doen het goed. De agrarische sector is de enige sector in Nederland die z’n emissie van broeikasgassen heeft gereduceerd en de emissiedoelstelling voor 2020 heeft gehaald (39% reductie). Het effect is helaas beperkt, want de agrarische sector is voor slechts 9% van de totale landelijke uitstoot verantwoordelijk. Dus echt zoden zet het niet aan de dijk, maar toch alle baat helpt wat. Ondanks de emissiereductie is er het afgelopen jaar voor € 90 miljard aan agrarische goederen geëxporteerd en dat brengt een bedrag in de staatskas van rond de € 40 miljard. Elke Nederlander profiteert daar dus flink van. Of je nu belastingbetaler bent of uitkeringsgerechtigde, als de overheid krap bij kas komt te zitten, dan bent U de melkkoe van de overheid.

Om het cirkeltje rond te maken: koester de agrariërs in je omgeving en de rest van Nederland/west Europa. Ze produceren kwalitatief zeer hoogwaardig voedsel, zijn wereldwijd koploper qua dierenwelzijn en lage belasting van het milieu. En dat alles voor een zeer schappelijke prijs.

Tied om de balk’nbriejpanne op t vuur te zett’n, betje lokaal slachtofval bakk’n. (reststromen benutten, no waste)

Op persoonlijke titel

Arjan Pakkert

Hoaze

Hoaze wil je in november nog een column schrijven?? Zo luidt het appje van ons aller Adje. Daar hoeft Hoaze niet zo lang over na te denken, natuurlijk wil hij dat. Het appje kwam in oktober, het moment waarop Hoaze nog niet wist dat November niet zo’n beste maand zou worden. Gelukkig is Hoaze cum laude afgestudeerd in de sterrenkunde, dus voor december heeft hij deze maar eens geraadpleegd en dat ziet er allemaal veelbelovend uit. Daarom zal ik u alvast een inkijkje geven in deze laatste maand van het jaar.

Het begin van december staat natuurlijk in het teken van de Goed Heiligman. De Sint die met zijn pieten alle schoorstenen weer vol pompt met cadeautjes en als klap op de vuurpijl volwassenen, met een gemiddeld beschikbaar geheugen van 2MB, aanleiding geeft om elkaar middels vuistslagen ook nog eens van de paar resterende MB’s af te helpen. Goed om te zien dat de samenleving zo zelfregulerend is en het ‘probleem’ zich via deze weg vanzelf oplost.

Ik zie nog meer positieve zaken, met name op het gebied van verkeersveiligheid. De tweede kamer heeft inmiddels een motie aangenomen waardoor de minister verplicht wordt de verbreding van de N35 te onderzoeken, een mooie mijlpaal, alleen zal het daadwerkelijke resultaat nog wel even op zich laten wachten. Er is wel iets anders dat meteen zijn vruchten afwerpt , de gele hessies!! Wat een toppers zijn dat. Ten eerste breken ze eerst half Frankrijk af en ten tweede klagen ze dat alles te duur wordt. Nu is Frankrijk niet mijn favoriete land, maar om nu naast alle gemeentelijke monumenten ook de auto van je buurman in de fik te steken…. dat lijkt me nou niet helemaal de bedoeling. Daarnaast is het misschien een goed idee om wat meer te gaan werken i.p.v. de mobiele reflectorpaal uit te hangen. Wellicht is er dan wel voldoende inkomen om rond te komen. U zult wellicht denken… Hoaze wanneer komt het positieve aan deze situatie?? Nou waarde lezer, in het kader van de verkeersveiligheid helpen die hessies wel, zeker als ze ook nog eens allemaal achter elkaar aan lopen, zijn ze zeer goed zichtbaar…. Hulde!!!

Hoaze draait de sterrenkijker even wat verder oostwaarts. Daar zien we de staart van december. Na wat heen en weer turen vallen er twee zaken op.

Allereerst kan ik u geruststellen, kerst 2018 gaat gewoon door! Jozef en Maria hebben de kerststal weer bijna glad, de os zal net op tijd terug zijn uit Rehab en de ezel heeft zojuist zijn veterstrikdiploma een prominent plaatsje gegeven in zijn nachtverblijf. Daarnaast gaan we er vanuit dat Jezus het voor de 2019e keer gaat redden om op tijd te komen. Alles geregeld, dus geen zorgen.

Grotere zorgen voorzie ik voor het nieuwe seizoen boer zoekt vrouw. Mijn collega columnist Rick Evers heeft over het afgelopen seizoen reeds prachtige proza geschreven en een paar gedragsissues pijnlijk blootgelegd. Deze columns waren eerlijk gezegd meer de moeite waard dan alle uitzendingen bij elkaar. Wat we dit jaar misten was een man als ‘Geile Geert’ of juist iemand die er zelfs nog nooit over gedroomd had. Het was dit jaar een aaneenschakeling van tenenkrommend schapengedrag wat er zelfs in resulteerde dat onze hond een privé abonnement op animal planet heeft afgesloten. Mocht Yvon besluiten volgend jaar terug te keren met BZV dan raadt Hoaze haar aan wat markante figuren op te snorren. Ik verwacht zelf dat ik haar op dit gebied nog wel wat ondersteuning kan bieden. Dus ook dat komt goed.

De groet’n, Hoaze.

Vanheurnzeng

Een beetje verlaat, zaten Hein en Toos aan de koffie. Normaal was het koffietijd zo rond half elf, maar vandaag was het al elf uur geweest. Hein had het idee dat het plakje gemberkoek vandaag ook dunner was, als wat hij normaal gewend was, maar dat kon ook verbeelding zijn.  Toos had er waarschijnlijk al rekening mee gehouden, dat de eetlust van Hein om 12 uur soms niet optimaal was en een dikke plak koek zo vlak voor het eten zou daar geen goed aan doen.

Hein was nog een beetje “nosterig”  van gisteren. Niet dat hij kwaad was of zo , maar gewoon “niet goed te passe.”  En van het naar buiten kijken werd je ook al niet vrolijk. Het was echt “grienderig” weer met een zo’n kille vochtige oostenwind. Het begon gisteren allemaal nog zo goed, het zonnetje scheen en zijn humeur was helemaal top. Hij had met Toos een flinke wandeling gemaakt. Het “rondje Mariënheem” met z´n 4 ommetjes in een grote boog rond het dorp doet het nog altijd goed. Onder de cappuccino bij de Bagatelle, zagen ze een auto voorbij komen met daarin een vrolijk zwaaiende sinterklaas met echte zwarte pieten. Niks mis mee zou je zeggen. Tot ze ongewild mee moesten luisteren, met een discussie tussen twee echtparen aan het tafeltje naast hun. De meest onzinnige argumenten over wel of geen zwarte piet en  roetveegpiet en witte piet, werden ter sprake gebracht zonder dat de een naar de ander luisterde. Het leek wel of het er alleen maar ging om wie het hardst kon schreeuwen. De ober had al eens een keer heel voorzichtig gevraagd of ze nog iets wilden drinken, maar ook dat bedaarde de gemoederen niet. Het gekke van de situatie was dat de echtparen het onderling ook niet eens waren met elkaar. De vrouw van het ene stel was het eens met de man van het andere stel en omgekeerd. Het was dus een soort “vreemd gaan in het openbaar” waarvan alle gasten volop mee konden genieten. Een onzinnige discussie, waar je niet goed van werd en te gek voor woorden.

Terwijl Hein een hapje van zijn dunne plakje gemberkoek nam rinkelde zijn mobieltje en gaf aan dat er een “appje” binnen kwam. :  Opa waar zaten jullie zaterdag, we hebben met 4-3 gewonnen en o ja …. die droge worst die ik van jou heb gewonnen, daar mogen jullie wel alvast een stukje van opeten , dan kom ik met sinterklaas de rest wel op halen. Hein vrolijkte helemaal op, en zei tegen Toos  “Het blijft toch mooi die sinterklaastijd en het maakt niet uit, of de pieten nu zwart of bruin of wit zijn,  want een ding blijft zeker”

“Eerlijk zullen we alles delen zelfs een droge worst”

Anique uut Liemt

Het komt steeds meer in het nieuws: verwarde personen. Mensen die even van het padje af zijn maar wel ‘los lopen’. Mensen die het even niet meer weten. Mensen die gek worden van hun situatie, van de druk die ze zichzelf opleggen en door anderen opgelegd krijgen, van prikkels om hen heen, misschien ook wel van drugs en/of alcohol die ze misschien juist pakken in een poging zich niet zo rot te voelen.

Tegelijk wordt onze maatschappij met de dag harder. Ambulancepersoneel krijgt kogelwerende vestjes. Vanwege de onvoorspelbaarheid van de verwarde personen die zij behandelen maar ook vanwege de agressiviteit van omstanders. Oh ja, ook vanwege eventuele terroristische aanslagen. Maar die aanslagen hebben we helemaal niet nodig om elkaar het leven zuur te maken. Onverdraagzaamheid en agressiviteit hebben we zo ook al wel.

Ik heb het niet over assertiviteit. Opkomen voor jezelf of wie je lief is, of misschien zelfs wel voor een wildvreemde die je hulp behoeft is prima natuurlijk. Maar er zijn altijd grenzen aan wat je kan vragen of eisen en er is altijd een manier waarop. Die grenzen zijn velen echter ook uit het oog verloren. Sommige mensen eisen ‘I want the world en I want it now’, zowel voor henzelf als op het werk als van instanties algemeen. En andere mensen proberen aan die grenzeloze eisen te voldoen en knappen af om dat ze ver over hun eigen grenzen heen gaan.

De één kan ook meer hebben en meer doen dan de ander – we zijn allemaal namelijk verschillend. Buurvrouw Ietjefietje heeft haar huis piekpijn en kookt de sterren van de hemel. Buurvrouw Weetjewel weet een pittige baan toch gezellig te combineren met haar kinderen. Buurman Ho-eens-even heeft geen baan, is geen perfecte huisman maar kan luisteren als de beste als Ietjefietje of Weetjewel het even niet meer weten. Op die manier voorkomt hij misschien wel dat Ietjefietje in haar lingerie op het balkon gaat dansen in plaats van in haar baljurk of zorgt hij ervoor dat Weetjewel het bij één glaasje wijn bij hem in de keuken houdt in plaats van een hele fles in een thermoskan mee naar het werk.

We hebben allemaal onze sterke en zwakke punten. We hoeven niet altijd sterk te zijn. We hoeven ook niet allemaal sterk te zijn. Ook in het zachte zit veel dat we nodig hebben. Mensen met een burn-out moeten leren om zacht voor zichzelf te zijn en niet maar doorgaan met alles doen wat de omgeving van hen vraagt, of zij van zichzelf vragen. Een elastiekje wat je telkens te ver uitrekt, daar gaat de rek uit of het knapt.

We zijn allemaal verschillend. We hebben allemaal onze eigen sores. Dat kun je niet bij iedereen aan de buitenkant zien. Dat Ietjefietje met twee vingers in de neus een driegangenmenu klaarmaakt wil niet zeggen dat Weetjewel zich aanstelt als ze moeite heeft met de cupcakes voor de verjaardag van haar dochter. Ho-eens-even vreet zich op van de zenuwen als hij met vrouw, kinderen en kleinkinderen naar een pretpark gaat maar repareert fluitend de wasmachine van Ietjefietje. Met een beetje respect voor elkaar, ieders zwakke plekken en ieders sterke kanten komen we zoveel verder.

Ik wens u allen een zachte herfst.