Anique uut Liemt

Dat er zoveel moois is, als je maar kijkt: Als ik samen met man door een druilerig bos wandel. Dat er voor jongste weer dingen rondgemaakt zijn. Als mijn dochters samen de slappe lach hebben. Dat dat is om een grapje van hun vader, mijn man. Als mijn man mij aan het lachen maakt.

Anique uut Liemt

De zomervakantie is al weer weken voorbij, dus we hebben ons met z’n allen allang weer misselijk gegeten aan de chocoladekruidnoten. De winkels liggen ook alweer vol met kerstballen. Maar voor de Goedheiligman arriveert, dit jaar zonder publiek, hebben we nog een paar feestdagen: Halloween, Allerheiligen, Allerzielen. Ja, dat Halloween is een Amerikaanse opgepompte feestdag – maar ze is wèl afkomstig uit onze eigen contreien. All Hallow’s Eve betekent zoveel als de avond voor de gedenkdag voor alle heiligen.

Anique uut Liemt

Het leven zit eigenaardig in elkaar. Zo heeft de een alle geluk van de wereld en heeft de ander telkens tegenslagen. Zo gaat alles zo z’n gangetje, en zo stort alles om je heen in. Een ongeluk komt nooit alleen, zo zegt het spreekwoord. En als je dan midden in de penarie zit, aan het vechten tegen de bierkaai of lijdzaam moeten toezien hoe er geen vechten aan is, dan is het leven zwaar. Verbazing, verbijstering, boosheid, verdriet wisselen af.

Achter de wolken schijnt de zon en hoop doet leven. Maar of je uit zulke spreekwoorden dan ook daadwerkelijk goede moed kan halen is een andere zaak. De één gaat dat beter af dan de ander. Ook om me heen zie ik hoe de een het hoofd laat hangen en de ander weliswaar verdrietig of boos kan zijn, maar ook de kracht zoekt en vindt om ook de mooie kanten van het leven te zien en blijmoedig door te gaan, zo goed en kwaad als het kan. Ik bevind mij in de gelukkige positie dat ik onder die laatste categorie veel familie, vrienden en kennissen heb.

Anique uut Liemt

Jawel, het seizoen der tentfeesten is weer begonnen! De Kôle Kermse is alweer voorbij dit jaar en alle andere tentfeesten staan te trappelen. Ik sta niet zo te popelen om die feesten allemaal af te gaan. Ik heb het al eerder gezegd: ik hou niet zo van feestjes. Behalve dan de Ladies Night Mariënheem, die onlangs voor de tweede keer was georganiseerd. Ik heb me weer suf genoten! Glitters mag, stond op de uitnodiging en ik heb mezelf beglitterd. Neem een volle handtas mee, stond op de uitnodiging en ik heb van alles in mijn grootste handtas gegooid. Er is echter altijd baas boven baas: een strijkijzer had ik er bijvoorbeeld niet in maar eén van de andere feestgangsters wel!

Bij een kermis hoort muziek. Het weledel organisatricestrio bracht driestemmig een lied over bepaalde vleeswaren die op die avond niet aanwezig waren. We hadden een frisse start met de bingoronde met “Ja! Borstvoeding!, heb ik!” roepen en “Jij hebt ook Incontinentie!” aanwijzen bij de buurvrouw. Deze werd gevolgd door de muzikale bingoronde, die erg leuk was maar nog best moeilijk. Alles was wel met rood, liefde en harten, dus we streepten liefdevol K3, Nena en de Red Hot Chili Peppers af.  Tussen de bedrijven door kwam ‘de poets’ nog even schematisch uitleggen wat nu eigenlijk het verschil was tussen mannen en vrouwen. Best veel, zo bleek. De volle handtas kwam van pas bij een latere bingoronde waar lippenstift, pepperspray en een rode bh op de kaart moesten worden gelegd. Nee, het strijkijzer was niet nodig. De Tena Lady soms wel, jee wat hebben we gelachen!

Bij een kermis hoort ook een achtbaan. Of een reuzenrad, wat u wil. In ieder geval: hoogtepunten en dieptepunten. Daarvoor hoef ik echter niet naar een kermis. Voor ik mijn hart weer kon ophalen aan de Ladies Night zat ik namelijk vast in dat reuzenrad. Op het dieptepunt. In het donker. Dat is bepaald niet feestelijk, kan ik u vertellen. Alleen: het hoort erbij. Iedereen heeft in zijn of haar leven wel dieptepunten. Dat gaat meestal vanzelf weer over. Zo niet: roep om hulp. Dat heb ik gedaan en met een paar helpende handen kreeg ik het rad weer in beweging. Wat zeg ik: het schóót los en nu ben ik nog een beetje duizelig van die plotse opwaartse krachten.

Misschien scheelt het ook dat het seizoen der tentfeesten samenvalt met de lichte helft van het jaar. Het is langer licht, we krijgen af en toe alweer lentetemperaturen, de bloemen komen op en de bomen lopen uit. Jaaaaaaaa er zijn lammetjes in de wei en ook voor veel koeien breekt het weideseizoen zo zoetjes weer aan. Zonder jas naar buiten kunnen lopen, de warmte van de zon in je gezicht voelen, kijken naar een meesje dat nestmateriaal verzamelt: het zijn kleine geneugten die de kermis van de natuur ons gratis en voor niets levert. Ik ga er soms zomaar van zingen. Dat vinden mijn kinderen dan wel minder feestelijk, maar een kleinigheidje hou je toch.  Dan gaan ze maar buiten spelen, want dat kan nu ook weer veel meer.

Naar buiten! De natuur in waar alles tot bloei komt, naar de tentfeesten of gewoon lekker in de tuin of op het terras zitten. Meedoen in de mallemolen van het leven.