De organisatie heeft de aanmeldlijsten weer klaar liggen, de hesjes worden gesorteerd op groot of klein, de ‘tempo-bepalers’ en ‘drijvers’ worden weer aangewezen en het Rode Kruis is ook weer paraat. Er zijn weer verschillende 10-kilometerlopers en de weer een flinke groep voor de route van 5 kilometer. Direct na vertrek zitten veel kinderen nog boordevol energie. Het stukje door het parochiebos wordt misschien wel drie keer afgelegd. De kabouters langs de route komen uit hun huisjes en paddenstoelen om naar al dat rumoer te kijken. Bij het verlaten van het parochiebos doet de laatste het hek weer dicht “zodat de eekhoorns en kabouters binnen het hek blijven”.
Als volledige groep aan we het spoor over. Het Rode Kruis is wederom fietsend mobiel, net zoals onze hof-fotograaf zodat ook deze laatste dag mooi op beeld wordt vastgelegd. De hazen springen over het zonverlichte land. Een moeder neemt heldhaftig een dochter met nog korte beentjes op de schouders. Een paardje wacht ongeduldig tot we voorbij zijn, de geduldige ruiter naast zich. We kijken tegen een donkere wolk aan, maar het blijft droog! Het levert wel prachtige luchten op!
De allerkleinsten lopen vaak aan de hand, de ouders jeugd springt langs de rand uit de band. Ze maken weer extra meters met tikkertje doen. We lopen langs een wetering waar een vis springt. Verderop een paar flinke plonsen, maar dat waren alleen stenen.
.Pauze! Weliswaar staan ze niet in de rij, maar het stempelen en drinken en iets lekkers halen verloopt gesmeerd. Ouders genieten van de koffie en thee, er liggen grote stukken boom waarop geklauterd wordt en Anna(ma)ria Koekoek kun je overal spelen. De solowandelaarster was na de stoet vertrokken, haalt ons in bij de pauze en na een kop koffie vertrekt ze weer voor de drukte uit.
Dan ook de stoet voor de allerlaatste helft verder langs de wetering. Een schimmel draaft nieuwsgierig heen en weer terwijl de jeugd radslagen doet in de wei. Tussen wei en wetering bloeien boterbloemen en zuring, verderop is het padje smal tussen water en bos. Zwarte, witte en bruine schaapjes kijken het allemaal rustig aan. Verderop in de wei staan enkele ooievaars zich niets van de felgekleurde meute aan te trekken.
Lopen over pas gegierd land geeft gemakkelijk viezigheid aan de hand! Gelukkig staat er genoeg schoon gras om de handen ven wat af te vegen. Als we eer bijna op de verharde weg zijn dansen de mugjes boven de hoofden en druppelt er wat regen. De energie is echter nog niet op! Een droge sloot wordt een mooie hindernisbaan. Terwijl de zon tussen donkere wolken door schijnt naderen we de finish.
Daar wacht een warm onthaal met een warm patatje, met opa’s en oma’s en andere fans met bloemen en slingers, en natuurlijk de medaille! Een 10-kilometervreetster vertelde dat de route heel mooi was, “ik heb hem ook zelf mee uitgezet maar is echt mooi!” De organisatie sorteert de hesjes alvast voor volgend jaar. Het Rode Kruis vond het zeker niet vervelend dat ze niets hebben hoeven behandelen, maar vonden het wèl gezellig.
Dat was weer in totaal 75 kilometer aan mooie routes door Mariënheem en soms iets over de dorpsgrenzen. Hopelijk volgend jaar weer!
| WD3D - Dag 1 | WD3D - Dag 2 | WD3D - Dag 3 |
 |
 |
 |