Er is een moord gepleegd bij mijn huis, beter gezegd in mijn tuin. Al is het dan al een paar jaar geleden. Bij het bedenken van een verhaal en het zoeken naar mijn verhalen vind ik dit terug.
Elke morgen leg ik broodkruimels en wat vogelzaad op de voedertafel. Deze morgen ziet de tuin er anders uit. Een grote witte massa veren bezoedeld de grasmat. Ik sta er middenin. Het lijkt wel dat de grote veren als een ronde mat zijn gerangschikt. De heel kleine veertje liggen door de wind overal verspreid. Saartje, mijn speurneus probeert te ontdekken wat er allemaal aan de hand is. Ze scharrelt voor mijn voeten, haar neusje probeert te ontdekken of er wat lekkers is te vinden.
Er moet een grote roofvogel zijn neer gestreken en uitgebreid de prooi op het grasveld met uiterste precisie hebben ontleed. Een andere mogelijkheid is dat een onvriendelijke poes, via de boom de achtertuin aan het verkennen is geweest en daar op een prooi is gestuit. Maar meestal sluipt deze dan weg naar een veilig plekje.
Er zijn veel duiven in Mariënheem. En er zijn duiveneigenaren. De mogelijkheid bestaat dat iemand zijn witte duif mist.
4 december 2011
Vervolg van moord
Een paar dagen na het vinden van de veren mat, loop ik langs het keukenraam. Tot mijn grote verbazing zie ik daar een roofvogel. Het is niet zo een heel grote vogel en zit op zijn gemak op de balk waar een druiventak tegenaan groeit. Hij peuzelt aan een lekker vogel hapje. Dit keer is het een koolmees. De veren dwarrelen op de grond. Dáár zit dus de boosdoener. Het is een prachtige valk. Hiermee is het raadsel van de vermoorde duif opgelost. Er heerst weer vrede in de tuin.
De valk is niet teruggekeerd.
6 december 2011
Leni Roos