Op 25 februari 1945 namen geallieerde piloten per ongeluk een trein vol evacués, onderweg van Limburg naar Friesland, onder vuur bij het dorp Mariënheem. De piloten verkeerden in de
veronderstelling dat de trein vol zat met Duitse troepen. Bij de beschieting kwamen vier inzittenden om en vielen tachtig gewonden. Ter nagedachtenis aan deze tragische treinbeschieting is in 2020 in de nabijheid van de st. Antonius basisschool een gedenkteken geplaatst. Bij dit gedenkteken worden op dinsdag 25 februari 2025 om 15.00 uur met een ceremoniële bijeenkomst de slachtoffers herdacht.
Ook nu nog 8o jaar na dato zijn enkele van de evacués nog in leven. Uiteraard zijn deze mensen uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de herdenking. De colleges van B&W van de gemeentes Roermond en Raalte zijn uitgenodigd voor de herdenking. Een groep nabestaanden en belangstellenden uit Roermond heeft aangegeven om af te reizen naar Mariënheem om aanwezig te
kunnen zijn en ter plaatse de slachtoffers te herdenken. Ook zijn de families uitgenodigd, die de gezinnen van de gewonden onderdak hebben geboden. Het comité 80 jaar bevrijding Mariënheem heeft voor deze dag een mooi programma samengesteld.
De genodigden worden om 13.00 uur ontvangen en welkom geheten in gemeenschapscentrum De Schalm waar hen een lunch wordt aangeboden. Na de lunch zal de historische werkgroep ‘het Omnihuus’ een presentatie verzorgen en is er gelegenheid om een tentoonstelling te bekijken over de gebeurtenissen van destijds. Om 15.00 uur is er bij het monument een ceremoniële herdenking met enkele sprekers, een vlaggen ceremonie en natuurlijk een minuut stilte. Na afloop is er nog gelegenheid om af te sluiten met een kop koffie.
Tragische treinbeschieting in Mariënheem op 25 februari 1945
Dit jaar is het 80 jaar geleden dat Nederland bevrijd werd van de Duitse bezetting. Echter kort voor de bevrijding was er op 25 februari 1945 nog een vreselijk drama in Mariënheem. Geallieerden beschoten een trein, waarmee evacuees uit Roermond e.o. vervoerd werden, omdat hun streek in de vuurlinie terecht gekomen was. Vele slachtoffers vielen daarbij te betreuren, waaronder vier doden.
Die morgen reed een trein komend uit Brüggen in Duitsland om via Gronau, Enschede en Zwolle richting Friesland te rijden. In de trein bevonden zich ruim 1500 Limburgse evacués. Wonend in de frontlinie nabij Roermond, door de Duitsers op transport gezet in beestenwagons waar de mest nog in lag. Rond 8.00 uur ter hoogte van de kerk in Mariënheem aangekomen, doken uit de winterse lucht plotseling enkele geallieerde jachtbommenwerpers op. De piloten gaven gevolg aan de opdracht al het verkeer in bezet gebied onder vuur te nemen. In de veronderstelling dat de trein vol zat met Duitse troepen werd ook de trein onder vuur genomen. Eerst namen ze de locomotief op de
korrel met bommen, later met boordwapens. Er ontstond grote paniek na de eerste aanval. De inzittenden van de trein vluchtten alle kanten op, tussentijds dekking zoekend tegen nieuwe
aanvallen. Want uiteindelijk zouden de vliegtuigen nog een viertal keren de trein bestoken. Kogels fluiten over de kerk, bommen exploderen in de onmiddellijke nabijheid van de kerk. Geweldige schrik bij de kerkgangers op het einde van de vroegmis, waar de pastoor opriep om onder de kerkbanken dekking te zoeken. Viel binnen de paniek mee, buiten was deze des te groter. In de open lucht werden talrijke gewonden verzorgd door leden van het Rode Kruis uit Raalte en uit de trein
afkomstige Rode Kruis medewerkers. Dit gebeurde al tijdens de beschieting. Uiteindelijk kwamen bij de beschieting vier mensen om het leven, de jongste was 6 jaar de oudste 71 en vielen er nog eens tachtig gewonden.
Later zou J. Wolters, een van de 1500 Limburgse evacués, vertellen hoe van de wagon waarin hij met zijn ouders en negen broers en zussen zat, het dak er afvloog en zijn moeder ernstig gewond raakte. Toen de trein stil stond kropen zij er allen onder tot de beschieting over was, om vervolgens naar de dichtstbijzijnde boerderij te gaan. Daar werd zijn moeder op een ladder gelegd en naar café Kogelman gedragen. Vanwege haar slechte toestand werd zij daar, gelegen op het biljard, bediend. Ook anderen werden ter plaatse door de pastoor van het H. Sacrament der Stervenden voorzien. Uiteindelijk is het met moeder Wolters toch nog goed afgelopen. Jan Tielbeek uit Raalte vertelde ‘Ik kan me nog herinneren dat ik op een gegeven ogenblik een brancard met daarop een gewonde droeg. En plotseling kwamen de vliegtuigen er weer aan. Ik dook met brancard en al zo snel als ik kon een sloot in om dekking te zoeken’. Net als het gezin Wolters, hadden vele anderen tijdens en na de beschietingen onderdak gezocht bij de omliggende boerderijen. Het verzorgen van de gewonden duurde dan ook de gehele dag. Velen werden naar het ziekenhuis in Raalte, maar ook die in Zwolle en Deventer overgebracht. Nadat een nieuwe locomotief was gearriveerd moest de reis voor velen onder grote angst voortgezet worden. Alleen diegenen die gewonden in de familie hadden mochten blijven. Zij werden eerst in Raalte in een aantal scholen ondergebracht, later bij gastgezinnen. Een aantal gezinnen werd ook opgevangen in Mariënheem o.a. bij de familie Kievietsbosch en Kogelman. Het gezin Wolters werd opgevangen bij de familie Ten Hove aan de Schoonhetenseweg.