Wat me opvalt is dat het dorp Mariënheem grotendeels bestaat uit vrijwilligers. Wat ik heb ontdekt is dat deze mensen vol liefde en overgave dit doen. Bijna allemaal voor niets en niemendal. Net als het weer. De zon schijnt gratis, zo ook de regen die gratis valt maar men wel wat aan doen moet om de regen goed te reguleren, zodat het geen natte kledderzooi wordt.
Om te beginnen is de activiteit in en om de kerk hoog. De dames vrijwilligers, poetsen, poetsen koperen voorwerpen, boenen, zuigen, lappen, gelukkig wel met moderne middelen. Maar in de tijd dat dit niet aanwezig was, moest men op de knieën boenen, vegen en al wat meer gedaan moest worden. Niets plakt en pikt aan onze vingers als je iets beetpakt. Ik heb diep respect want na een natte zondag, sneeuw of regen, of een afscheid nemen van een overleden persoon, was bijna niets meer te zien van hun ijver om Jan en alleman schoon en goed gekleed de kerk in te gaan. Het portaal met moddervoetstappen en alle smerigheid achter te laten. Dan niet te vergeten de koster. Hij doet zijn werk met liefde, aandacht en toewijding. En hij is altijd in voor een praatje. Dan de hebben we ook in en om de kerk de tuinlieden, de bladblazers, de schoffelaars en de harkers en grasmaaiers. Rondom de kerk is het gewoon schoon. Laat ik vooral het onzichtbare deel niet vergeten, achter de kerk. De begraafplaats. Je kunt er fijn lopen, de grote hoge bomen beschermen je tegen bijna elk weertypen. De meest graven worden netjes onderhouden. Wat ik uitermate vreemd vind is dat er honden worden uitgelaten….
Dan de Schalm. Al die activiteiten. Werkelijk van alles wordt er ondernomen, voor jong en oud. Alweer de schoonmaaksters. Telkens kom je in een schoon, fris gebouw. Altijd is het opgeruimd. Nergens ruikt het ongewenst maar juist fris. Neem nu alleen de kooksters voor jou en mij. Telkens worden we weer verrast door verrukkullukkuh variëteiten wat ons elke maand wordt aangeboden. Zo is het met kerstdiner en binnenkort weer met het paasgebeuren. In geen enkel restaurant vindt men dit voor deze prijs. Gelukkig ontvangen deze dames en een enkele heer hun verdiende applaus. De kerkschoonmaakvrijwilligers waarschijnlijk niet. Het zijn dames op leeftijd. (wie zal hen straks vervangen, robots?) Van mij mogen ze in het zonnetje staan. Ik bedoel eigenlijk een grote heldere zon, zodat de stralen hen met warmte aanraken. Anders gezegd, onze aandacht! Niemand zal na de afloop van de kerkdienst zeggen, wat was het weer heerlijk schoon, wat fijn dat we in een opgeruimd schoon huis van God konden komen. Doe het maar eens. Ondanks dat deze vrijwilligers alles gewoon en normaal vinden om dit werk te doen. Ze zullen er een beetje verlegen mee worden. Dat hindert toch niet.
De vrijwilligers van de sporthal, ik ken hen niet, maar zij zullen zeker hun steentje bijdragen. Ook de vrijwilligers van het sportveld en ook daar de directe omgeving van. Vrijwilligers die op de woensdagmiddag gezellig een wandeling maken met de rolstoelers en met de mensen die nog goed ter been zijn. Het zijn er zoveel dat ik zeker belangrijke groepen vergeet te noemen. Zoals van het Carnaval. De schildersclub. De ‘Zonnebloem’. De zomerfeest, de ijsbaan. Kaarten. Bingo, (ik heb daar nog niet bingo-gokje gewaagd). Het jongensdorp
Ik heb er maar een paar uitgelicht en hopelijk een beetje in het zonnetje gezet.
Dank jullie wel voor al het werk wat jullie verzetten en zo met Liefde en Aandacht doen.