De stemmen zijn geteld en de grote winnaars waren, zoals verwacht, de PVV en de PvdD en ze vormen samen een meerderheid waarmee ze alle andere partijen buiten spel zetten.
Na de coalitie onderhandelingen bij de Kruidentuin, is het tijd om koers te zetten. Luttenberg is het doel, want Luttenberg heeft het! Een sporthal en theater, de Klomp’mkok en Hölnboer, een fabriek en woningbouw, een zwientie en een grot, een bult en een koele, Lutt’nbarg hef ‘t.
Omdat de N35 gebarricadeerd is door grote aantallen nieuw aangestelde agenten, die aanvankelijk alleen buitenlandse voertuigen binnenste buiten keren, gaat de toeringcar de Hellendoornseweg op. Het smalle slechte wegdek is een punt van aandacht, maar dat leggen ze even naast zich neer. Op de Wörmink, fase 4, wordt al druk gebouwd aan een nieuw verzorgingstehuis, met alles erop en eraan. Het doet Wilders deugt, goede zorg voor iedereen moet er komen!
Even verderop constateert mw. Thieme dat de geiten van Arno niet in de wei lopen, ze wil uitstappen. Echter ze zijn net onderweg en Wilders dendert snel verder, want nu de grenzen dicht zijn en allochtonen massaal hun heil elders zoeken, zal het, bij gebrek aan afzetmogelijkheden, met geiten melken vanzelf wel ophouden in Nederland.
Eenmaal op de Keizersveldweg worden ze enthousiast. Ze gaan op de koffie bij Barry en Annemarie, koeien in de wei met kalfjes erbij, lokale voedselproductie, helemaal in hun nopjes zijn ze. Thieme verzoekt om te mogen knuffelen met die grote bruine koe, die ene die daar midden in het koppel loopt, die grote stoere met die ring in de neus. Barry aarzelt, maar besluit toch om het haar te ontraden. Dion Grauss bemoeit zich er nog even mee, want hij vind dat de dieren moeten kunnen kiezen, tussen binnen en buiten. Verbaasd, maar volgzaam zetten ze de staldeur open en de bus gaat verder.
Er was een probleem met zwerfhonden in Oost Europa. Nico, die wel wat ervaring heeft met import en export van dieren, wordt aangesproken. Geert krabbelt wat documenten om de Nederlands-Duitse grens te kunnen passeren en al snel vertrekt een vrachtwagen richting Oostblok. Uiteraard tot groot genoegen van Marianne, die nog moet gaan bedenken wie die honden gaat opvangen.
Bij het Hageveld is het een drukte van belang. De PGB’s zijn drastisch verhoogd en de criteria ervoor drastisch verlaagd. De zorgboerderij draait als een tierelier. Genoegzaam rijden ze verder.
Door het sluiten van de grenzen en de Nexit is de export van agrarische produkten compleet ingestort. Koeien melken of varkens houden kan niet meer uit, natuur is het nieuwe verdienmodel. Benny heeft een bak subsidie gekregen om grutto’s te kweken. De eerste honderd kuikens zijn vorige maand uitgebroed en uitgezet in de inmiddels verwilderde wei. Helaas bleek dat een “diner a la carte” voor Reintje de vos, Gertje de kraai en Bertje de marter, want de jacht was allang afgeschaft. Daar moest dus nog opnieuw over nagedacht worden.
Inmiddels is er een rattenplaag in heel Mariënheem die z’n weerga niet kent, want ongedierte mag je niet meer bestrijden. Tegelijk worden openbare gebouwen viezer en viezer, omdat de allochtonen die deze schoon hielden de benen hebben genomen. Daar bovenop ligt de logistiek in Nederland behoorlijk op z’n gat, door het ontbreken van chauffeurs uit het voormalig oostblok. Boven alles is de bevolking het overschot aan blauw op straat beu aan het worden. Je komt Mariënheem niet uit zonder dat je je hebt gelegitimeerd en je kofferbak hebt geopend. Tja, die tien duizend extra agenten moeten wat om de verveling tegen te gaan. Kortom de bevolking is het flink beu aan het worden.
André, Arjan, Teun en Henk en wat handlangers uit de directe omgeving, liggen met ge-illegaliseerde jachtgeweren in de sloot, schieten met carbid en werpen een door Henk nieuw ontworpen spijkermat op de weg en beschieten de, helaas gepantserde, bus.
Geert en Marianne sommeren Patrick om per direct een zwaar gepantserd, milieu vriendelijk voertuig te fabriceren. Patrick, die het toch niet zo druk had, omdat de Keizersveldweg van de N35 is afgesloten, regelt vlug wat en weldra rijden ze ermee de Hakkershoekweg op. Mooi nieuw asfalt, de accu nog vol en de zon flink op hun solarcellen, krijgen ze de vaart er flink in, op noar Lutt’nbarg, recht toe, recht an.
De trein komt voorbij, Thieme is blij. Openbaar vervoer, het beste voor het milieu.
Even denkt Geert tot zijn groot genoegen een echte, pikzwarte, zwarte Piet te zien, maar het blijkt het hoofd te zijn van een Fries paard.
Bij Arjan en Elise wil Geert even een controle op de kwekerij, om er zeker van te zijn dat daar niet stiekem wat illegale Oost Europeanen aan het werk zijn. Maar Arjan heeft met behulp van het extra budget voor zorg en welzijn een hele batterij zwaar gesubsidieerde zwakbegaafden toegewezen gekregen die hem moeten helpen onkruid wieden. Chemische bestrijding mag immers niet meer. Tot grote ergernis plukken ze meer planten dan onkruid en kan een oplossing niet direct geboden worden. Haar advies, laat het groeien zoals de plant dat graag wil, zoek naar de kracht van elke plant, dat is beter voor onze planeet. Arjan en Elise teleurgesteld achter latend, denderen ze snel verder, want ze hebben nog een hele reis te gaan.
Marianne begint zich te storen aan het soort van maanlandschap om haar heen. Ludi legt haar uit dat hij gestopt is met koeien melken, omdat Nederland zich uit de markt geprezen heeft door o.a. extreem hoge eissen aan dierwelzijn en milieu. Frau Antje en Zeeuws meisje zijn vervworden tot museusmstukken. Nadat hij een ogenschijnlijk lucratief contract aangeboden had gekregen van de vegetarische slager had hij zijn percelen ingezaaid met door de overheid gratis verstrekt soja-zaaigoed. Echter door het verbod op kunstmest en het niet voorhanden zijn van dierlijke mest groeide het maar amper. De paar plantjes die de kop boven de grond hadden gestoken waren verslonden door wilde zwijnen en ganzen. Marianne verschuilt zich achter de woorden dat zij geen verantwoordelijkheid kan nemen voor de zaken van haar echtgenoot en springt vlug weer aan boord.
Meer en meer Nederlanders, door oprukkende honger en andere onvrede gedreven, proberen verhaal te komen halen, waarop Geert het gas nog dieper intrapt. Al vrij snel het eind van de Hakkershoek in het zicht krijgend, komen ze voor een grote keuze te staan: verder via links, of via rechts? De gemoederen lopen hoog op! Geert stuurt in naar rechts, hij wil zich even veilig terugtrekken op de mini-camping, maar Marianne schurkt zich bij Geert op schoot en rukt aan het stuur naar links, want zij wil varkens bevrijden! Boem, plof, klap, schrikhek, sloot!
Na slechts vijf minuten is hun redding nabij. La-luu-la-luu, de kjels van de braandweer van Lutt’nbarg. Lutt’nbarg hef ‘t, ok ’n eig’n braandweer.